Je retourne...

Hallo iedereen,

De expeditie is nu bijna afgelopen, nog anderhalve dag en het zit erop. De laatste paar dagen hebben we geen spectaculaire ontdekkingen meer gedaan. We gaan er dus vanuit dat we zo stillaan alle Burmanniaceae gevangen hebben. Morgen trekken we er nog een laatste keer op uit richting de savannes van Kourou en woensdag vliegen we dan terug naar huis. De hele expeditie was enorm de moeite waard: we hebben heel veel Burmanniaceae gevonden en ongelofelijk mooie plaatsen bezocht. Dit alles zou onmogelijk geweest zijn zonder de hulp van mijn nonkel Mich, die ik bij deze hartelijk wil bedanken. Ook onze sponsors, Easyware en Kariboe, zijn heel erg bedankt voor het degelijke materiaal dat ze ons ter beschikking stelden. Tenslotte wil ik ook alle 'teamleden' bedanken voor het eindeloos speuren naar de mini-plantjes maar ook voor de leuke tijd die ik met hen doorbracht!

Zo dit was waarschijnlijk de laatste update. Vanaf volgende week kunnen jullie het allemaal weer gewoon van mijzelf vernemen.

Groetjes,

Vincent

PS. Voor Anke: heel veel succes daar in Zuid-Afrika!!

la Guyane

Bonjour!

We zijn weer terug 'thuis' in Frans Guyana. De terugreis vanaf Trinidad verliep erg vlot. Ons vliegtuig vertrok zowaar op tijd e, zo kwamen we 's nachts aan in Suriname. Na een korte nacht vertrokken we dan weer met de minibus naar Frankrijk. Als je terug in 'la Guyane' komt merk je meteen weer wat voor een absurd land (departement) dat is: plots is alles weer frans (stokbroden, Peugeots, naamborden, etc.) in een tropische setting.

Vandaag is een beetje rustdag-plandag: we zijn momenteel in het herbarium van Cayenne om te plannen wat we de komende (en helaas ook laatste )dagen gaan doen. Er is eigenlijk nog één plant die we graag zouden willen vinden: Campylosiphon. We zullen dus heel gericht gaan zoeken op plaatsen waar deze plant al eerder gevonden is. Mogelijk is het niet het juiste seizoen, maar je weet maar nooit. Als we Campylosiphon vinden kunnen we op het strand gaan liggen, want dan hebben we echt alles ingezameld wat theorestisch mogelijk was ;-).

De volgende dagen zitten we dus weer 'in het veld' en zullen er bijgevolg niet meteen nieuwe updates komen. Mogelijk vind ik de laatste dagen nog wel ergens een internetcafé in Cayenne.

Groetjes,

Vincent

Out of Guyana

Momenteel zijn we op het vliegveld van Trinidad aan het wachten op onze vlucht naar Paramaribo. Het is hier bijzonder modern want ze hebben zelfs draadloos internet! Een ideaal moment voor een kleine update. We zijn dus uit Guyana weggeraakt en dat is heel wat als je met BWIA vliegt (onze vlucht was ditmaal maar een uur te laat!). De exportvergunning voor het plantenmateriaal is ook in orde geraakt. Daarvoor hebben we wel weer een halve dag bureaucratie moeten doorstaan: alle documenten moeten in zevenvoud, op elk blad moeten drie stempels en de mensen die dat moeten doen zijn altijd in vergadering. Omdat Paul gelukkig al die mensen redelijk goed kent duurt het geen week zoals bij normale stervelingen. Natuurlijk had de douane helemaal geen oog voor ons dierbaar materiaal, op de luchthaven van Georgetown zou je nog met een bazooka in je rugzak kunnen binnenwandelen (...maar o wee als er een stempel in je paspoort ontbreekt ;-). Daarmee zit onze Guyana-trip erop. Het land heeft toch wel een zekere indruk op mij nagelaten. Het regenwoud is er maagdelijk, met apen, jaguars, ara's,...en nog een heleboel indianenstammen die er wonen. Wegen zijn er nauwelijks en voorzieningen al evenmin. Georgetown is een hele bijzondere stad met allemaal oude houten gebouwen uit de tijd dat de Engelsen er nog de plak zwaaiden. Er zijn twee banken en ongeveer drie restaurants en als westerling loop je er 's avonds beter niet alleen op straat. We hebben er geen toerist gezien en souveniers of postkaarten moeten er nog uitgevonden worden. Wel is er heerlijke El Dorado rum, tot 21 jaar oud! Het lokale bier (Banks) is ook best drinkbaar. Samengevat: Guyana is enkel geschikt voor avonturiers.

Als alles goed gaat zijn we donderdagavond weer in Frans Guyana, waar we de laatste Burmanniaceae zullen proberen te strikken.

Groeten,

Vincent

G'town: the return

Gisteren zijn we weer veilig en wel in Georgetown geraakt! Tijd om even terug te blikken op de afgelopen dagen. Zaterdag zijn we van Iwokrama naar Mabura gereden waar we een afspraak hadden met Olaf Banki, een doctoraatsstudent van Paul. Onderweg stopten we lukraak om te zoeken naar Burmannia bicolor. Deze soort hadden we al eerder ingezameld in Frans Guyana, maar daar vonden we enkel plantjes met witte bloemen terwijl deze normaal gezien paars zijn. Omdat we ook graag eens de 'normale' paarse wouden observeren stopten we even na ons vertrek uit Iwokrama, en ja hoor: daar stonden er een hele populatie (die natuurlijk in naam van de wetenschap prompt werd uitgeroeid). Onze afspraak met Olaf in Mabura liep een beetje mis waardoor we de rest van de dag ons wat onledig hielden in dit vreemde dorp. Zondag gingen we vanuit Mabura naar Pibiri, een stuk bos een beetje verderop. Nabij Pibiri werd een aantal jaar geleden 'Unknown Yellow' gevonden, een nieuw plantengeslacht dat verwant blijkt met de passiebloemen. Paul wou de plant graag terugvinden maar een intense zoektocht leverde helaas niets op. Dan maar het bos in om naar Burmanniaceae te zoeken. We vonden weer verschillende exemparen (Hexapterella, Dictyostega en Gymnosiphon) maar niets dat we nog niet eerder gezien hadden: dat wordt op den duur natuurlijk erg moeilijk want we hebben al ongeveer alles gevonden wat we theoretisch hadden kunnen vinden. Alleen Campylosiphon en Cymbocarpa ontbreken nog. Maandag waren we vroeg uit de veren voor onze laatste verzameltocht in Guyana. In de buur van Mabura Hill vonden we weer de typische Burmannaiceae en ook een hele mooie populatie Voyriella (Gentianaceae). Na de middag doken we weer in de 4x4 van Charles die ons naar Georgetown bracht. Na de primitieve accomodatie in Mabura (een matras op de grond) deed wel weer eens goed om een warme douche te nemen en in een echt bed te kruipen in de Cara Lodge. De komende dagen zullen we nodig hebben om exportvergunningen te regelen en terug te reizen naar Cayenne. Daar hebben we dan nog enkele inzameldagen gepland maar dan is het afgelopen. We beginnen nu toch wel al te merken dat we al drie weken continu in de weer zijn: de darmen van Paul sloegen gisteren wat in knoop, Joep kon niet meer in zijn botten ('laarzen') door gezwollen enkels wegens insectenbeten en ook ik heb enkele beten die gemakkelijk kunnen doorgaan voor beten van de 'sportkotvlieg'. Nog even ter afsluiting: ik hoor van hier en daar dat het weer in België niet echt schitterend is...wel hoe is het hier dan? 1) Altijd warm. Ik heb geen idee van de werkelijke temperaturen maar door de vochtigheid voelt het altijd ongeveer 30° aan. Overdag in de volle zon gaan is geen goed idee, maar wij zitten natuurlijk bijna altijd in het regenwoud waar het gevoelig frisser is. 2) 's Nachts koelt het wel enigszins af waardoor slapen niet echt een probleem is. 3) Ongeveer elke dag valt er een tropische regenbui die meestel heel hevig is maar nooit langer dan een uur duurt.

Tot de volgende keer maar weer!

groeten,

vincent

Turtle Mt

Vandaag ging onze tocht naar Turtle Mt. Na een prachtig ritje over de rivier bereikten we de voet van de berg waar een soort basiskamp is. Vandaar ging het een uur en half redelijk stijl naar boven maar dat was de moeite waard. Van op de top had je een prachtig uitzicht over de Equisebo rivier en het regenwoud, dat hier zich uitstrekt zover je kan kijken! Op de flank van de berg vonden we ook saprofyten: de minuscule Gymnosiphon minutus, Gymnosiphon breviflorus en ook Sciaphylla albescens (Triuridaceae). De planten fotograferen en inzamelen blijft telkens toch een fascinerende bezigheid. Het enige minpunt is dat je ondertussen meestal opgegeten wordt door muggen, mieren, grasmijten, bloedzuigende horzels en andere lieve diertjes ;-). Daarna gingen we nog wat zoeken rond het basiskamp maar dat leverde geen extra plantjes meer op. Morgen rijden we terug richting Georgetown, maar onderweg stoppen we in Mabura waar we twee nachten zullen blijven. De twee dagen Iwokrama zijn voorbij gevlogen maar bleken toch erg vruchtbaar: in deze korte tijd zamelde we zes verschillende soorten Burmanniaceae in. De volgende update zal voor dinsdag zijn, want in Mabura is geen internet.

Groetjes,

Vincent

Op zoek naar Burmanniaceae in Iwokrama

Hallo allemaal! Vandaag nog gauw even een update, zometeen gaat de stroomgenerator hier uit en is het gedaan met mailen... Voor diegenen die denken dat ik het Nederlands al aan het verleren ben, maak je niet ongerust: ik kan gewoon niet goed snel typen...

We zitten hier prachtig in het Iwokrama onderzoekscentrum, het meest afgelegen punt dat we tijdens onze reis zullen aandoen. Het centrum ligt langs de Equisebo rivier en bestaat uit een paar mooie houten hutten en een centraal gebouw waar we eten met zicht op de rivier. Momenteel zijn we de enige bezoekers hier, naast twee gestrande toeristen die niet verder kunnen omdat er verder op de weg naar Lethem een boom over de weg blijkt te liggen. Hoe ze hier een internet verbinding tot stand brengen is mij een raadsel, maar goed: het werkt...

Vandaag was een uiterst interessante dag. Samen met onze chauffeur Charles en een indiaanse gids Laurence zijn we op de weg die naar Lethem gaat op zoek gegaan naar Burmanniaceae...en we hebben ze nog gevonden ook, maar liefst 5 verschillende soorten. Sommigen kwamen we al vaker tegen: Dictyostega, Gymnosiphon divaricatus en Apteria. Daarnaast vonden we ook een 'family pack' aan Hexapterella, waarvan we in Frans Guyana slechts één miezerig plantje vonden en ook een soort die we nog niet tegenkwamen: Gymnosiphon guianensis! Vijf verschillende soorten, een dagrecord tot nu toe! Na een week van reizen en administratieve rompslomp is al ons werk meer dan de moeite waard gebleken.

Morgen gaan we een trip doen over de rivier en plantjes zoeken op Turtle mountain en de dag erna gaan we naar Mabura en Pibiri. Als alles goed gaat is kan ik morgen weer een verhaaltje posten. Daarna zal het een tijdje stil zijn want in Mabura is er geen verbinding met de buitenwereld.

Veel groeten,

Vincent

Iwokrama

Dit berischt typte ik gisterenavond, als alles goed gaat maak ik zometeen nog een update voor vandaag.

Onze avonturen gaan verder! Vandaag zijn we aangekomen in Iwokrama, een onderzoekscentrum middenin de regenwouden van Guyana. We hadden 's morgens afgesproken met onze chauffeur om om 10 uur te vertrekken. Men had ons verteld dat het 8 uur rijden was tot Iwokrama. Charles kwam natuurlijk een uur te laat en moest dan nog wat inkopen gaan doen en zo, dus rond een uur of twaalf waren we definitief uit Georgetown weg. De weg veranderde al snel in een rode laterieten gatenkaas maar daar trok Charles zich niets van aan: hij deed niet echt moeite om de putten te ontwijken en zo hotsten we verder door het regenwoud. De 80 liter extra benzine boven op het dak klotste lustig mee... Gelukkig bleek de auto erg stevig en stonden er monsterlijk grote banden onder die dat allemaal konden incasseren. Onderweg werden we tweemaal gestopt door de politie voor controle. Die mannen waren steeds erg vriendelijk maar het doet toch raar om midden in het regenwoud plots geconfronteerd te worden met zwaar bewapende flikken. Ze raadden ons aan om voorzichtig te zijn en niet te stoppen voor onbekenden... De enige voertuigen die ons pad verder kruisten waren grote trucks die tropisch hout vervoerden. En buiten enkele indianendorpen was er enkel 'groene hel'. Rond 4 uur kwamen we aan in Mabura, een klein dorpje waar mensen van de houtzagerij en enkele onderzoekers resideren. Hier is de tijd blijven stil staan. Uitgezonderd de auto's is er niets waaruit je kan opmaken dat het niet 1950 is. Zelfs de cola werd er geserveerd in vreemde glazen flessen van 0,5 liter. Maar we waren in het dorp om Olaf Banki te zoeken. Olaf is een doctoraatsstudent van Paul die ter plaatse onderzoek doet en waarmee we binnen enkele dagen ook het veld in willen gaan. Het weerzien was heel leuk (ik had hem eerder al ontmoet) maar we moesten al snel weer door richting onze eindbestemming. Tijdens deze rit werd het ons steeds meer duidelijk dat Charles toch iets minder ervaring had dan hij had laten uitschijnen. Bij de drie splitsingen die we tegenkwamen, leek hij niet erg zeker welke richting hij moest kiezen en hij viel een aantal keer stil op hellingen die de auto normaal gezien moeiteloos moet aankunnen. Toen hij voor de tweede keer achteruit wilde terugrijden om een langere aanloop te nemen, moest Joep hem met hand en tand uitleggen dat er in zijn auto een hendeltje is om in low gear te schakelen (dat had de man kennelijk niet door...) Ondertussen was het natuurlijk al pikdonker en werd de weg steeds smaller. Om 20 uur arriveerden we dan plots bij een kampje met een slagboom. De man die daar op ons afkwam wist te vertellen dat het veer ons zo laat niet de rivier over kon zetten. Wisten wij veel dat we een rivier over moesten... Na een tijdje werd duidelijk dat Iwokrama aan de overkant lag en dat we met een klein bootje wel overgezet konden worden. Dus wij met al onze bagage het bootje in en zo zoefden we de nacht in. Aan de overkant waren ze gelukkig op hoogte van onze komst want ons avondmaal stond op ons te wachten!

Op naar Iwokrama

We zijn nog steeds in een hotel met internet toegang in Georgetown, dus een ideale gelegenheid voor een update! Vandaag was het een cruciale dag: regelen van inzamelvergunning en vervoer en zo. Ik had natuurlijk opvoorhand al die dingen al getracht op voorhand te regelen maar helaas hebben die mensen daar geen 'reply' knop op hun e-mail programma... Voor die inzamelvergunning moesten we naar de Universiteit van Guyana. Daar hebben we zo'n 2 uur koffie gedronken met Dr. Ramdass en na het betalen van 525 US$ (!!!) kregen we het gegeerde papiertje mee. Gelukkig dat Paul daar iedereen kende want er hing zo'n sfeer van 'kom volgende week maar eens terug'. Dan een heuse vergadering gehad met de staff van Iwokrama en Mabura, dat was erg opbouwend. Helaas waren al hun jeeps al geboekt en dus hebben we een andere chauffeur moeten aantrekken (en onderhandelen over de prijs...). Maar het resultaat van dit alles is dat we morgenvroeg om 10u in meneer Thomas zijn flitsende 4x4 Toyota richting Iwokrama (www.iwokrama.org) zullen stuiven! Eindelijk weer het veld in. Ons schema is enigszins veranderd: we zullen van 17 tot 20/08 in Iwokrama zijn, 21/08 doen we Mabura en 's avonds op 22/08 moeten we dan terug in Georgetown zijn. Het was een lange dag van onderhandelen, maar uiteindelijk is alles geregeld geraakt en ben ik dus erg tevreden. Zometeen gaan we wat eten in een restaurantje langs de zee, dat gaat smaken!

Enjoy Belgium!

Vincent